Pazar gunleri zor. Ilk kez camasir arti utu yaptim ilginctir, kendimi bole olgun ve is kadini gibi hissediyorum, bir utu nelere kadirmis, vaybe! Ama gunun zorlugu ne utuden ne camasirdan. Ayrilik zor is kardesim. Hele yas ilerledikce daha zor, daha dogru secimler yaptigini dusunuyorsun, daha buyuk hayaller kuruyorsun birlikte, sonra ne bileyim daha bilincli seviyorsun, iste bu diyorsun, ne istedigimi biliyorum diyorsun. Sonra cat diye yikiliyor bu hayaller. Genelde zaman alir iliskilerin bitmesi ya, tukenmislik vardir, denedik olmadi vardir. Onlar yoksa daha zor oluyor atlatmasi, daha havada kaliyor, daha anlamsiz, daha asilmasi zor oluyor. 3 gun once seni seviyorumlar, super gelecek planlari oluyor. 3 gun sonra, bi hissizlik, uzaklik, bir yabancilik. Cok korkunc bir sey. Epey guven sarsici, ama biraz siradisi bir ayrilik cesidi sanirim, umarim oyledir en azindan.
Isin garibi insan alisiyor herseye. Hani bir insanin yokluguna alismasi imkansiz degil, heleki sonradan girmis hayatina, hic olmasa aklinda bitme ihtimalinin varligi oluyor. Ama sevmenin bir parcasi onun yoklugu halini reddetmek, tum ihtimallere karsi inadina sevmek umut etmek. Velhasili baska care olmayinca, tum cabalar yokluga alismaya harcaniyor. E pazarlari da evde kalinca, biraz daha zor oluyor, cok ani, cok paylasilmislik oluyor. Neyse yarin Pazartesiiii, is guzel sey, Pazartesi'ni sevmesi de bir garip. Ey ayrilik acisi sen nelere kadirsin :)
Bu sarkiyi da pek seviyorum cok olayla alakasi olmasa da etkileyici cok!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder