Cok insanla konusamiyorum bu aralar, ondan gayet kendimden bahsediyorum. Fiziksel olarak yorgun, zihinsel olarak kirk tilki dolasiyor olsa bile kafami dinliyorum. Burada insanlardan daha izole, partisiz gunler geciriyorum; hic sikayetim yok aslinda. Yorucu oluyor insanlarla ugrasmak, arada gerekiyor boyle kabuguna cekilip, ara vermeler...Ama bir taraftan arkadaslarimi ozlemiyorum desem yalan. Sanki cok uzun zamandir burdaymisim gibi, halbuki henuz 1 hafta bile olmadi. Niye bana bu kadar uzun geliyor garip? Donunce aklimda yapacak bircok planim var ama eminim donusun 2. gununun sonunda hepsini unuturum.
Fiziksel yorgunlugum ise ters yola sapip 1 saatlik yolu tam tamina 1 saat 50 dk'da gelmis olmamdan. Aksam cikip hic yuruyesim yok, ama insanlara bagimli olasim sorasimda, heralde giderim taban kuvvet.
Dun bir yere alisverise gittik, sebze meyveler superdi. Kucuk patlican, halley ve, alpella buskuvi buldum, cok sevindim. Halley sevdicege gidecek o pek seviyor diye. Florida'daki bazi pahalli meyveler cok ucuzdu, ama bazi seylerde oldukca pahalli. Degisik bir tecrube burda olmak. Haftasonu Philadephia'ya gidecegiz bir grupla, degisiklik guzel olacak cunku bir sehir anca bu kadar sikici olabilirdi. Ama labdaki insanlar eglenceli, cilgin ve ahenkliler. Herkes bir baska yerden... Alismaya basliyorum galiba.
Yarindan sonra buldugum inhibitorleri deneyecegim losemi enfeksiyonlu hucrelerde, bir taraftan yavasta olsa baska deneyler yapiyorum. Ya acaba guzel sonuclar alir miyim? Doktoranin 5. yilinda boyle oluyor sanirim, umutla degil de sadece istekle, acaba olur mu diye baslaniyor deneye. Cikmayan binlerce deneyin ustune umut etmek cok kolay degil. Ama kesinlikle umutsuz da olmuyor insan, yoksa bilimci olamazmisiz. Ya cikarsa diye girisiyoruz olaya iste. Az konusmali, az partili, cok dusunmeli, fazla huzurlu, fazla bilgisayarla hasir nesir, cok yurumeli, pek sosyal olmayan gunlere devam. Gun sayiyorum kalmaktan sikayetci olmasam da, sanki bu benim hayatim degilmis gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder