Delice cabalamak!

Ask ne tuketici bir histir...Mutlu ask yoktur dedikleri cok dogruymus...Aslinda ask degilmis huzursuzluk kaynagi da o askin yarattigi ilgi arama, kaybetme korkusu, tutkusu, sevdaysiymis. Beklemekle kirilmazmis sabrin tasi, ummakla yorulmazmis yurek, yada cabalamakla patlamazmis patlar sanilan beyin. Donup bakiyorum asik oldugum 1 yil 3 aya...Once baslamasin diye cabaladim ben. Mantigim kabul edemiyordu, olmazdi, yapamazdik. Sonra ikna oldum, zaten bosa cabaymis ikna olmaya hazirmisim ki ben. Sonra bitmesin diye cabaladim, ikna etmem gerekti onu yaptim. Sonraysa tak dedi bir yerde, ne yapsam olmayacakti, anlamasi icin ayrilmak gerekiyordu. Ayrildim gerekeni yapip...Asikken, hala kokusunu cekmek isterken. Sonra aylarca, uzun uzun, delip gecen aylarca donmemeye cabaladim...Cunku yine uymuyordu mantigima. Tam 7 ay sonra gorup onu, yikildigimda anladim ki bosa cabaliyorum. Donduk...Birlikteydik...Ama kirilmislik vardi, ayrilik vardi, ayriliga alismislik, kizginlik ve donmeyi sindirememek, kabul edememek vardi. Cabaldim, durmadim cabaladim ayrilabilmek icin. Demek bana bagirdin o zaman terkediyorum seni, demek oyle ben yokum...Derken yine bosa cabaliyormusum, gidemedim hic, gidemedik hic. Sonra kabullendim asigim birakamam, birakmak istemiyorum, cabalarim dedim. O vazgecmisti artik...O ikilemde, ayrilmaya cabaliyordu. Onu tutmaya cabalamak dusuyordu banaysa. Ama cabalamak ne gereksizmis hepsi icin. Hala cabaliyorum ya su an, bile bile gerek olmadigini. Sadece cabalamamayi beceremiyorum ben. Mantigima soz gecirdigimde, kalbim cirpiniyor bir cabayla; kalbimi durdurdugumdaysa mantigim. Artik ben yoruldum cabalamaktan. Durur mu dersiniz? Vazgecebilir akisa birakabilir miyim kendimi? Tek dilegim var cabalamamak! Elleri bagli sadece izlemek istiyorum ben, bir kez olsun...Umarim basaririm. Hadi hayat madem ben kontrol edemiyorum seni, al sen yap ne yapacaksan. Ben yoruldum bekliyorum, ve insallah yarin ve daha sonraki gunlerde boyle dusunuyor ve yapiyor olacagim. Ilk kez pes benden!