Severim ben Ahmet Altan yazilarini, karmasik bir ordan bir burdan yazar, akici yazar, etkiler beni. Biraz da kafamin karisikligini hatirlatir bana bir ordan bir burdan. Taraf gazetesinde bugunki yazisindan bu alinti:
“Meyveler, çiçeklerin vaatlerini aştılar” diyen, bıçağını da kalemi gibi haşin kullanan katil Fransız’ı hatırladım.
Ve, dedim ki kendime, “ümidini hiç kesme.”
“Sen çiçekleri görüyorsun ya, meyveleri sen görmesen de biri mutlaka görür.”
Umidini kesmemek... Pek olmuyor o, buyuyunce umut etmeler azaliyor biraz cunku yasla hayal kirikliklari artiyor bir nevi. Yine de guzel daha da az edilse umutlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder