Ortaya karisik

Sevgili blog:),

Geri geldim kendi dogal ortamima, dostlarimi gordum, arkadaslari, eglendim guldum, sevgili gordum, sevgilisiz kaldim, tatil yaptim, deney basladim. Yazamadigim surenin ozeti boyle oldu, tabi detaylar; uzuntuler, sevincler, celiskiler, mutluluklar, yorgunluk da cabasi oldu. Sevgilinin pek de sevgili bir sevgili olmadigi, deger gorulmedigi, saygi duyulmadigi dusunuldu. Bir bitis surecine girildi, daha dogrusu bitti ve sindirme sureci yasanmakta simdilerde... Hep bir umutla baslaniyor, ama umut dolu surmuyor iliskiler, ayrilmanin da dogrusu, dogru zamani, kirmadan yapilani yok anladimki. Cok sozler soyleniyor, her ne kadar ugrasmayacagim soylemeyecegim dense de. Ben hakliyimi gosterme cabasi biraz arkasindaki, biraz da duzeltme umudu. Neyseee, bu da boyle son bulan hikayelerden oldu, az can yakarak, cok kotu zamanlamasi olmadan. Insan ne celiskili bir yaratik... Ne istedigini bilmek onemli su hayatta, yada ne istemedigini bilmek bile. Tutarli oldugumu dusunen arkadaslar varmis cevremde. Vay be ben kendi tutarsizligimdan bir tutarlilik yaratmisim meger:) Bir de daha beter tutarsizliklar, can yakislar gordukce diyorum ki; benim tutarsizliklarim hic de oyle kotu degilmis, ucu da hep bana dokunurmus. Bu kapanan dosyadan bir cikarim da sayginin, ince dusuncenin sevgiyle bir butun olmasi ve insanin hyavani bencilliginden siyrilmasi gerekliligidir. Bu yazi da burda biter...