Meger sevgiyi biz kendi icimizde yaratiyormusuz, aciyi, mutlulugu, huzuru yada huzursuzlugu da. Meger her nereye gitsek kendi huzursuzlugumu bizi birkamiyormus. Yani mutlu olmak icin tatile gitmek, sinavi gecmek, Turkiye'ye donmek, bir arkadasi gormek, daga tirmanmak yada colde dolasmak gerekmiyormus. Mutluluk secim meselesiymis. Meger sevdigini dusundugun yada sevdigin insana guvensizlik, onu affetmemek kendine kizmak, kendini affettmemekmis. Sevmek kabullenmek, beklememekmis, mutluluk da beraberinden gelirmis. Peki neden bu kadar uzun suruyor zaten bekledigimiz seyleri idrak etmemiz, neden bu kadar uzun suruyor insanin huzursuzlugunun sebebini bulmasi. Dunyada kontrol edebilecegin tek insanin kendin oldugunu anlamak neden bu kadar zaman aliyor. Bir tek kendi duygularini dizginleyebilir, bir tek kendini telkin edip kendi huzurunu saglayabilirsin. Ve umarim bunlari anlayabildigin zaman bunlari yapabiliyor olabilirsin:)